Soms ben je op zoek naar anwoorden.
Of naar iemand die jou die antwoorden kan geven.

Je speurt het universum af naar tekens, of signalen van hoop en informatie.

Je wordt je bewust van een dieper weten, en vraagt je af hoe je daar contact mee kan maken.

Antwoorden lijken eenvoudig.
Toepassen is een ander verhaal.

Niet oordelen. Dat is de ware zege van stil zijn. gewoon zijn, alleen maar zijn met wat er is. En vanuit die éénheid kleine beetjes liefde gaan toevoegen.

Niets veroordelen, niets afstoten, geen verzet, geen afgescheidenheid creëren. Ook al doet het pijn, is het niet wat je wilt, en lijkt het je hele bestaan te bedreigen. Niets van dit alles is waar. Je bent liefde, in éénheid met de gehele schepping. Veroordelen is jezelf veroordelen.

Antwoorden zijn impliciet een vraag om oordeel en afscheiding. Bovendien stoppen ze het onderzoeksproces.

Dus ook nu kijken naar de omkering…

Leren zijn zonder de antwoorden.
Verblijven in de wolk van het niet-weten.
Dat is niet oordelen, en in essentie ook vergeven. Vergeven, zonder goedkeuren, maar het aanvaarden.
Onderzoek de uitdagine bij het vergeven.
En dat begint bij jezelf. Onbewust dragen we ontelbare oordelen over onszelf mee. Over hoe we zouden moeten zijn, moeten kunnen, etc. etc.

En dan ben je op weg naar het enige, en meteen het belangrijkste waar ik je bij kan helpen:
Thuiskomen bij jezelf.

Met behulp van de spiegels die onze omgeving ons biedt, in alle relaties die we tot anderen hebben, kunnen we beginnen met onszelf te vergeven, en toe te staan te zijn wie we zijn.

Dan kunnen we ineens ook zonder moeite ook de ander laten zijn wie hij of zij is. Heel de wereld, en alle omstandigheden laten zijn wat het is.

Dàt is de essentie van loslaten, dat leidt tot heel zijn. heilig.

“Gate gate, par a gate, par a sam gate, bodhisvhana”

Wees voorbijganger in dit bestaan. En realiseer je dat je alles kunt toestaan te zijn zoals het is. inclusief de dood. Zonder dood geen leven. Licht accepteert duisternis.